معنی گواهی خواستن

گواهی خواستن. [گ ُ خوا / خا ت َ] (مص مرکب) استشهاد. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). شهادت خواستن. دلیل خواستن:
وز درخت اندر گواهی خواهد اوی
تو بدانگاه از درخت اندر بگوی.
رودکی.

گواهی. [گ ُ] (حامص) شهادت. (آنندراج) (دهار): بس است او برای گواهی. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 319). من به اعتماد تو تعلق به گواهی درخت کردم. (کلیله و دمنه). میعادی معین گشت که قاضی... به گواهی درخت حکم کند. (کلیله و دمنه).
مرا ز خضر طریقت نصیحتی یاد است
که بی گواهی خاطر به هیچ راه مرو.
صائب.

(مصدر) شهادت خواستن از کسی استشهاد.

(مصدر) گواهی نوشتن:. . . آن کسان گواهی نبشتند.

شهادت

(~. خا تَ) (مص م.) شاهد خواستن.

(~.) (حامص.) شهادت، تأیید و تصدیق درستی یا نادرستی امری.

استشهاد

شهادت

شهادت: دل من همی داد گفتی گوایی / که باشد مرا روزی از تو جدایی (فرخی: ۳۹۴)،
* گواهی خواستن: (مصدر متعدی) از کسی شهادت خواستن، به شهادت طلبیدن،
* گواهی دادن: (مصدر لازم) شهادت دادن،

استشهاد، تایید، تصدیق، شهادت، تاییدیه، گواهی‌نامه، مدرک

certificato

attestato

Zeuge [noun]

تفویض، دلیل، شاهد، شهاده

1159